. هـُـــرم .

† † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † †

. Email: he [at] horm
. RSS: atom
. Powered By: Blogger

	The ultimate generalest-purpose answer: "who cares?"! :D
	آخرش یه روز که فرداش شب نمی‌شه یا یه شب که آخرش روز نمی‌شه چه فرقی داره؟ زغال‌سنگ‌های بی‌مصرفی مثل من و تو هستن که جامعه رو پُرناملایمت[تر از اون‌چیزی که دوستانه می‌تونه باشه] می‌کنن دیگه عزیز؛ تعارف که نداریم. آخرش یه شب که فرداش روز نمی‌شه یا یه روز که آخرش شب نمی‌شه چه فرقی داره عزیز؟ امپریالیسم خر کیه؟ زاده‌ی آسیا بودن بهونه‌ست. مهم خود مائیم که باید اون‌قدر بسوزیم تا سمبل عایقی از بلایای ضدهنجارهای جامعه بشیم. بعد هم از زور نیافتن مصداق‌های مؤکّد و مطیع نصیحت‌شوندگی، دو تا توله پس بندازیم و عنایت‌شون کنیم به فرهنگ و عرف و هنجار. امپریالیسم خر کیه واقعاً؟ آخرش یه شب یا روز؛ امپریالیسم (به مرگ خودم) اون‌قدر پدرسوخته‌ست که اگر پیروز هم بشه، صداش رو در نمی‌یاره. آخرش یه شب یا روز؛ برقا اون‌قدر می‌ره که دیگه هیچ مدیوم و مدیائی نیست که این چار تا آهنگ فیوریت من رو برام بنوازه تا به‌یاد قدیم‌ها، آه و یادش‌به‌خیر ای بکشم. قدیمایی که حتی روم نمی‌شد از دَدی محترم بپرسم امپریالیسم یعنی دقیقاً کجای دنیا. شایدم می‌دونستم اگه بپرسم، یه جوابی می‌ده در حد فهم خودم تو اون زمان؛ که بالطبع فرقی با سرچ کردن amperiyaleesm تو گوگل‌مپ نمی‌کرد. آخر آخرش، خوب می‌شه! من یاد می‌گیرم کله‌شق و مغرور نباشم. من یاد می‌گیرم تو دنیا باید به هر ننه‌قمر و عمه‌ننه و قمرعمه‌ای باید احترام گذاشت؛ بالاخره امپریالیسم رو امثال همینا می‌سازن دیگه. وگرنه کسی که به فکر آتیه و روح و روحیه عمه و مادرش باشه که نمی‌شه امپریالیسم جهان‌خوار. اصلاً از قدیم گفته‌ان، هر کی جهان رو بخواره، شیطان عنایت دوبل به وی خواهد داشت. آخر آخرش، مورفی از خنده می‌تّرکه و من راحت می‌شم. آخر آخرش، یکی از آهنگ‌های سروش هیچ‌کس درست از آب در می‌یاد و جهان پر از صلح می‌شه و آمّین و دم خدا گرم و الهی **یه‌های خدا همیشه برّاق بمونه، آمین. آخر آخرش، من اون‌قدری به دِدلاین‌ها بی‌اعتنایی می‌کنم که یا امپریالیسم می‌زنه تو کمرم، یا استادراهنمام، یا مشاوره خانواده، یا همین مورفی خودم. شانسی که من دارم، یهو دیدی با کمر از تخت افتادم پائین اصلاً و گناهم رو هم خودم به گردن گرفتم! دیگه بدتر از ۱۲ واحد افتادن دوران باشکوه لیس‌سانس که نیست. مورفی جان، مردانگی کردی و پای ما را به شانزه‌لیزه باز نکردی؛ گوارای وجودت. مردانگی کن و یکی دو هفته به ریش نداشته‌ی ما و سر کچل ما نخند، شاید فرجی حاصل شد. دمت گرم. آخر آخرش، یه شبی که ... خیلی بارون بیاد. مثل امشب.
	3:46 AM